Casa Rosa verneemt het overlijden van William Veireman, een pionier van de Gentse homobeweging. William Veireman heeft een heel proces meegemaakt in zijn levensloop. Hij was gehuwd en had kinderen. In die tijd, nog meer dan nu, moest hij opboksen tegen de vooroordelen en veroordelingen tegenover mensen die hun ware geaardheid pas later ontdekken en vorm wilden geven.
Met Rik heeft William zijn leven verder gelukkig uitgebouwd, maar hij heeft zijn verantwoordelijkheid voor zijn gezin verder ter harte genomen. Hij woonde naast zijn vrouw en vond met haar een modus vivendi in grote vriendschap.
Naast het initiatief van 'Homo en Geloof' (met maandelijkse bijeenkomsten vaak met meer dan zestig deelnemers) richtte hij ook de werkgroep voor gehuwden op en bracht ook ouders samen die een LGBTI+-kind hadden. Allen zochten en vonden steun bij elkaar om voor hun situatie de best mogelijke toekomst mogelijkheden te creëren.
Voor het emancipatie proces in die jaren (wanneer men nog ver verwijderd was van het homohuwelijk) heeft hij veel betekend. William was een ervaringsdeskundige die veel mensen geholpen heeft om hun weg in het leven te vinden los van voorgeschreven of normerende recepten. Hij heeft bij veel mensen een belangrijke rol gespeeld tijdens hun coming-out en het verder uitzetten van hun levensweg.
Wij ervaarden William als een vaderfiguur die soms wel stevig aan de kar heeft getrokken. Dit blijkt ook aan zijn verschillende tv-opnames zoals Jambers en Goedele en meerdere radio-uitzendingen.
William en Rik hadden een firma die reclameborden maakte rond de voetbalvelden van Vlaanderen. Ze hebben tientallen spandoeken gemaakt voor de LGBTI+groepen en de tien reuze panelen met de eisen van de Belgan Pride die sinds 1996 op verschillende parades werden meegedragen.
In 1985 werd de Gentse afdeling van Homo en Geloof opgericht, een lokale afdeling van de nationale Homo en Geloof-koepel. De groep kreeg vrijwel onmiddellijk steun van enkele katholieke geestelijken, onder wie de Dominicaanse pater Bernard de Cock. De leden van Homo en Geloof Gent speelden een belangrijke rol bij de organisatie van de Roze Mis tijdens de Roze Zaterdag van 1990. Mede door de organisatie van die Roze Mis werd Homo en Geloof Gent een niet te onderschatten groepering binnen de Belgische LGBTI+-beweging. Door die publieke acte de présence ging de groep verder dan andere afdelingen, die zich toespitsten op het bestuderen van de Bijbel en hun geaardheid met hun geloof trachtten te verzoenen. Homo en Geloof Gent voerde concrete acties om het thema homoseksualiteit op de maatschappelijke agenda te plaatsen.
Dit memoriam uitgeschreven door en met dank aan Patrick Bourgoignie, Johan Van Malcot, Mathias Bolssens en Fernand Vanoutryve.
