Afgelopen zaterdag 5 november ging Casa Rosa kijken naar de theatervoorstelling 'De Geur van Bloedend Gras - een Intersekse Verhaal' van Intersekse Vlaanderen en Emmanuelle Verhagen in Tinnenpot in Gent. Arlo, vrijwilliger bij Casa Rosa schreef hun impressie van deze inspirerende avond neer. Lees het volledige impressieverslag hieronder!
‘De Geur Van Bloedend Gras’. Een titel die ik niet direct zou associëren met een theaterstuk over het intersekse thema, maar toegegeven, hij zet aan tot nadenken. Op zaterdag 5 november begeef ik me samen met een non-binaire vriend naar de voorstelling in het Tinnenpot te Gent. Voor ons is het een avond van ‘eerste keren’: onze eerste keer naar theaterzaal Tinnenpot, maar vooral onze allereerste keer iemand op de planken te zien die openlijk intersekse is.
De zaal zit behoorlijk vol: een goed teken. Ik herken vooral veel LGBT+ personen, wat te verwachten valt, maar me ook wat teleurstelt - zou het niet mooi zijn als de boodschap van dit optreden nog verder reikte dan onze regenboog gemeenschap?
‘Er zijn evenveel intersekse personen in de wereld als er roodharigen zijn’. Met deze quote begint theatermaker Emmanuelle Verhagen een monoloog die ongeveer een uur zal duren. Emmanuelle’s optreden is een persoonlijk verhaal over wat het betekent om op te groeien als een persoon met geslachtskenmerken die niet in te delen vallen onder de categorie man of vrouw. In de huidige maatschappij ondergaat een intersekse kind vaak gedwongen operaties om deze ambiguïteit op vlak van geslacht weg te nemen - met meestal nefaste gevolgen op lange termijn.
De manier waarop Emmanuelle erin slaagt gevoelens te beschrijven door middel van woorden, doet me denken aan het lezen van een boek - je kan je zelf een beeld vormen bij de omgeving, geuren en stemmingen zonder dat er extra beeldmateriaal aan te pas komt. Zo verklaart die: ‘Het is zoals spinnen die over je huid kruipen’ (verwijzend naar de vingers van dokters die voor hen nu nog steeds voelbaar zijn op hun lichaam).
Het stuk bestaat voornamelijk uit luchtigere gesprekken die Emmanuelle voert met zichzelf; over de herkomst van het woord ‘hermafrodiet’ en medische termen die haast onuitspreekbaar zijn. Af en toe hoor je een giechel in de zaal. Toch is er naar het einde van de voorstelling toe ook ruimte voor diepere gesprekken met zichzelf en publiek, gecombineerd met een streepje muziek.
Een aanrader voor iedereen die meer wil leren over intersekse personen!
Arlo Devreese
Geprikkeld door het verhaal van Emmanuelle na het lezen van deze impressie? Hou onze website en sociale media kanalen in de gaten want er komt hééél snel meer aan!
Meer info over de voorstelling zelf vind je hier!
